Učenjem Fatihe i polaganjem cvijeća na spomen-obilježja i mezarje u Boljakovom Potoku danas je obilježena 22. godišnjica bitke za oslobođenje kote Vis na brdu Žuč i godišnjica pogibije Smaila Smaje Šikala, dobitnika najvećih ratnih priznanja “Zlatni ljiljan” i “Medalja za hrabrost” te 21. godišnjica bitaka za odbranu Žuči, koje su se vodile u periodu od 16.12.1993. do 15.01.1994. godine.
Obilježena je i 22. godišnjica pogibije bosanskohercegovačkih ratnih heroja, pomoćnika komandanta za sigurnost Prve motorizovane brigade Armije RBiH Feriza Tumbula, dobitnika “Zlatnog ljiljana”, koji je poginuo u bici za oslobođenje Visa 8. decembra 1992. godine, kao i godišnjica pogibije komandira čete iz Treće motorizovane brigade Senada Čolića, poginulog istog dana na Sokolju.
Brojne delegacije, porodica i saborci obišli su mezare Smaje Šikala, Senada Čolića i Feriza Tumbula na šehidskim mezarjima Kovači, Stadion, Buča Potok, zatim su položili cvijeće i odali počast Smaji Šikalu na spomen obilježju u Boljakovom Potoku, kao i ostalim šehidima i poginulim borcima na šehidskom mezarju Boljakov Potok, položeno je cvijeće i odata počast poginulima kod spomen obilježja ispred OŠ „Umihana Čuvidina“. Na tom mjestu evocirane su uspomene, a održan je i historijski čas kako imena hrabrih bh. sinova nikada ne bi bila zaboravljena.
Obilježavanju su prisustvovale dlegacije Općine Novi Grad Sarajevo,Udruženja Druga viteška motorizovana brigada Novi Grad, Općinskog vijeća Novi Grad, Gradskog vijeća, boračkih udruženja, članovi porodice poginulih, Savjeta MZ “Alipašin Most I”, te učenici i predstavnici Osnovne škole „Umihana Čuvidina“ i građani.
Bitka za odbranu brda Žuč bila je jedna od ključnih bitaka za odbranu grada u kojoj su poginula 52 šehida i poginula borca, pripadnika Druge viteške brigade. Akcija za oslobođenje kote Vis počela je 5. decembra 1992. godine, a tri dana kasnije, borci Armije BiH dobili su jednu od najslavnijih bitaka.
Smajo Šikalo, poznat po dugoj kosi i šeširu koji je stalno nosio učestvovao je u pripremama otpora agresoru. Znao je kakvo zlo nam se sprema i učinio je sve da odbrani domovinu. Bio je to patriota ogromnog srca.
„Rahmetli Smajo je rođen na Plužinama kod Nevesinja. Rano smo ostali bez oca i o osmero djece brigu je vodila majka. Osnovnu školu je završio u Boljakovom Potoku, a Srednju Elektrotehničku školu u Buča Potoku. Bavio se fudbalom i tekvandoom. Kada je počela agresija među prvima je krenuo u odbranu domovine. Prvi put je ranjen u borbama kod Elektroprivrede 2. maja 1992. godine kada su četnici napadali Skenderiju i Predsjedništvo, a jedan pravac im je bio na mostu kod Strojorada. Tu je Smajo sa grupom boraca iz našega naselja učestvovao u pomaganju tadašnjoj policiji Novog Sarajeva. Drugi put je ranjen 8. augusta 1992. godine na Sokolju u izviđanju. Treće, kobno ranjavanje se desilo 1. decembra 1992. godine kada su četnici izvršili napad na Sokolje. Zauzeli su dio naselja i onda je naša Vojna policija na čijem čelu je bio rahmetli Smajo krenula prema toj lokaciji. Ranjen je kada su četnici vraćeni na početne položaje i kada su pripadnici Armije BiH uvezivali linije. Htio je pomoći ranjenom saborcu, granata je pala i on je ranjen u glavu. Nakon sedam dana borbe za život, preselio je“, prisjetio se Refik Šikalo, Smajin brat.
PRES SLUŽBA OPĆINE
